Republika San Marino to państwo śródlądowe w Europie Południowej stanowiące enklawę na obszarze Włoch. San Marino uważa się za najstarszą republikę świata, utworzoną w 301 roku przez utalentowanego chrześcijańskiego budowniczego, kamieniarza zwanego Świętym Marinusem. Gdy uciekał przed prześladowcą chrześcijan cesarzem rzymskim Dioklecjanem, ukrył się na szczycie Monte Titano i tam założył małą wspólnotę chrześcijańską. Właścicielka ziemi, pani Rimini zapisała ją w testamencie wspólnocie chrześcijańskiej. Jest pewnym, że okolice były zamieszkane od czasów prehistorycznych, chociaż ślady bytności na Monte Titano sięgają jedynie średniowiecza. Na pamiątkę kamieniarza, ziemię nazwano „Ziemią San Marino”, by w końcu zmienić ją na nazwę, którą ma do dziś: „Republika San Marino”.

San Marino jest jedynym, pozostałym do dziś, włoskim miastem-państwem. Jest pozostałością z czasów, gdy Europa, zwłaszcza Niemcy i Włochy, były politycznie złożone z małych części, rozciągających się często nie dalej niż na odległość armatniego strzału z murów miasta. Ze wszystkich pozostałych w Europie małych państewek, przetrwanie San Marino jest najbardziej zaskakujące. Oprócz Watykanu, którego historia miała całkiem inny przebieg, jest to jedyne państwo w Europie otoczone całkowicie przez jedno obce państwo. Różne pakty o przyjaźni były podpisywane z Włochami od zjednoczenia tych ostatnich, ale San Marino dumnie zaznacza swą niezależność. Wstępując do Rady Europy jako pełnoprawny członek w 1988, San Marino przewodniczyło organizacji w pierwszej połowie roku 1990. W 1992 roku San Marino zostało członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych . [Wikipedia]